.: O Wartogłowcu

Nazwa Wartogłowiec pojawiła się pierwszy raz w dokumencie, jaki pan na Pszczynie - Abraham Promnic, wystawił Jerzemu Kaczorowskiemu w roku 1856.
W końcowym fragmencie tego dokumentu czytamy, że: "A także sprzedałem mu dziedziczny mój staw, zwany Wartogłowiec, który leży pod stawkiem Droba, a powyżej Tuzinca i pozwalam mu, aby go sobie podwyższył. Zezwalam mu też na zbudowanie młynka [młyna] pod tymże Wartogłowcem".
Nazwa Wartogłowiec jest dość dawna.
"Wartogłów" oznaczało człowieka o "wartkiej głowie, czyli można powiedzieć: człowieka niespokojnego (czasownik wartogłowieć znaczył tyle, co "dostawać zawrotu głowy")".
Podczas gdy do końca XVI w. znane były w tutejszych wsiach tylko dwa rodzaje ludności wieśniaczej: kmieć (sodłak lub siedlak) i zagrodnik, to teraz dochodzi trzecia warstwa - chałupników. Warstwa ta powstała z synów kmieci i zagrodników, niemających zajęcia w gospodarstwach rodzicielskich. Natomiast szybko rosnące folwarki pańskie potrzebowały nowych rąk do pracy. Chałupy te powstawały nie na roli wiejskiej, ale pod lasem lub w samych lasach opodal wsi, na nowo wykarczowanym gruncie, odstępowanym za pewną opłatą przez pana - chałupnik jednak sam musiał sobie ów grunt "przysposobić". Tak rozrastały się przysiółki tyskie.
O osadzie chałupniczej w Wartogłowcu wspominają źródła w roku 1710, choć z pewnością już pod koniec XVII w. stały tu chałupy. W roku 1738 przysiółek ten był już dość duży, bo liczył 22 osiedla chałupnicze.
Od tego roku, do roku 1800 przybyła tu tylko jedna karczma, wspomniana w 1780.
W roku 1871 mieszkało tu 490 osób w 56 domach, był to więc najludniejszy przysiółek.
W 1938 roku Wartogłowiec liczył 930 mieszkańców.
Nazwiska z XVIII-wiecznych dokumentów są jeszcze dziś znane w Wartogłowcu, np. Bogacki, Cioska, Liszka, Pilszek, Sojka, Szojda, Szczepanek i inne.